Շառլ Ազնավուր - Պիտի կարենալ

Պիտի կարենալ ժպտալ վերստին,

Երբ քեզ լքում է թանկագինը քո,

Ու մնում է լոկ ունայնություն սին,

Այս կյանքում տխուր, դաժանաբարո:

Պիտի կարենալ, ինչ գնով լինի,

Պատիվը պահել, տղամարդ մնալ,

Եվ ինչքան ծանր ու դժվար լինի,

Առանց շրջվելու թողնել-հեռանալ:

Բախտի դեմ, որ մեզ ուզում է սանձել,

Ու երջանկության առաջ կորուսյալ,

Պիտի կարենալ արցունքը զսպել,

Սակայն ես, իմ սիրտ, լալիս եմ դարձյալ:

Պիտի կարենալ սեղանը լքել,

Երբ գիտես, որ էլ սեր չեն մատուցի,

Ու խղճալի տեսք երբեք չընդունել,

Վեր կենալ-գնալ առանց աղմուկի:

Պիտի կարենալ կսկիծը դաժան

Թաքցնել օրվա դիմակի ներքո,

Եվ սանձահարել ճիչերը ցասման -

Վերջին բառերը հեռացող սիրո:

Սառնասիրտ լինել պիտի կարենալ,

Եվ խաղաղեցնել նվաղած սիրտը,

Պիտի կարենալ անվրդով մնալ,

Բայց ես քեզ շա՜տ եմ սիրում,

Բայց ես չե՜մ կարողանում,

Պիտի կարենալ, բայց ես

Չե՜մ կարողանում: