Բաժանվեցին
նրանք, թեպետ տղան շարունակում էր սպասել և
սիրել։ Բայց նույնիսկ երջանկությանը մարդը չի կարող անվերջ սպասել։ Հոգնում է սպասելուց,
մոռանում է սպասել։ Ու մարդը կամա-կամաց հաշտվեց այն մտքի հետ, որ շուրթերի պատահական
հպում էր այն համբույրը, որ կարող էր պատահել ամեն մարդու հետ, երբ նա քսան-քսաներեք
տարեկան է։ Դա հանգիստ բերեց նրա սրտին, բայց ցավը մնաց․․․
Նույնիսկ երջանկությունը
մարդուն պետք չէ ամեն րոպե․ իր ժամանակին է պետք․․․
Հին երազները
դժվար է գտնել, և գուցե պետք էլ չէ։ Ամեն տարիք իր երազներն ունի, թեկուզև չկատարվեն
այդ երազները։ Ահռելի, անհեթեթ բան կլինի, եթե պատանեկան երազները կատարվեն երեսուն
տարեկանում․․․
-Ինչու է այդպես,
ինչու ոչինչ ժամանակին չի գալիս․ ոչ սիրած աղջիկը, ոչ երջանկությունը․․․
—իսկ սիրած տղան ժամանակից շուտ է գալիս, և դրա համար էլ չես զգում, թե հենց նա է․․․
—իսկ սիրած տղան ժամանակից շուտ է գալիս, և դրա համար էլ չես զգում, թե հենց նա է․․․
Комментариев нет:
Отправить комментарий